Ο ρόλος του δασκάλου σήμερα.

Η σημασία του δασκάλου και ως προσωπική συμπεριφορά και ως επαγγελματική επίδοση δεν υπήρξε τόσο κεφαλαιώδης και τόσο πρωταρχική όσο στον καιρό μας.

Η αναγκαιότητα της παιδείας προβάλλει κολοσσιαία. Και κατά συνέπεια ουδέποτε άλλοτε υπήρξε τόσο δύσκολο και τόσο βαρύ το έργο του εκπαιδευτικού. Στη σημερινή εποχή λοιπόν το ζήτημα της πνευματικότητας και της προσωπικότητας του εκπαιδευτικού είναι περισσότερο από κάθε άλλη εποχή θέμα προς συζήτηση απ’ όλους τους σύγχρονους παιδαγωγούς και την πανεπιστημιακή κοινότητα.

Από τα σχολεία πρέπει να βγαίνουν μαθητές που θα  είναι ικανοί ως αυριανοί πολίτες να διαχειρίζονται σωστά τις πληροφορίες που δέχονται καθημερινά, να αξιολογούν και να ιεραρχούν τις καταναλωτικές τους συνήθειες, αλλά και να εντρυφούν στις αιώνιες και αναλλοίωτες εκείνες αξίες που στήριξαν τον πολιτισμό μας κάνοντάς τον καλύτερο για τη δική τους γενιά και για τις επόμενες.

Για να ανταποκριθεί ο δάσκαλος στο δύσκολο έργο του σήμερα απαιτείται να είναι ολοκληρωμένος άνθρωπος, θετικός παρατηρητής και ερμηνευτής των γεγονότων. Η σχολική τάξη αποτελεί μια ιδιόρρυθμη κοινωνική ομάδα. Τα παιδιά πρέπει να συνεργάζονται από κοινού στις ομαδικές δραστηριότητες.

Ο δάσκαλος οφείλει να είναι σε θέση ν’ αναγνωρίζει και να επισημαίνει εγκαίρως  τις περιπτώσεις των μαθητών με μαθησιακά προβλήματα και να τους παρέχει κατάλληλη και αποτελεσματική υποστήριξη για άμβλυνση των μαθησιακών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν, σε συνεργασία πάντοτε με τους ειδικούς όταν χρειάζεται. Όπως επίσης θα πρέπει να είναι γνώστης των ατομικών τους διαφορών.

Σχετικές έρευνες απέδειξαν ότι μια αυταρχική προσωπικότητα δασκάλου, παρά τις διδακτικές του δεξιότητες, δε μπορεί να ασκήσει γόνιμη και ευεργετική επίδραση επί των μαθητών του. Το πόσο σημαντική είναι η επίδραση του δασκάλου στο μαθητή φαίνεται από την εξής απλή διαπίστωση: Μέχρι  το βαθύ γήρας, μέχρι το τέλος της ζωής μας, από τα λίγα πρόσωπα που δεν ξεχνάμε και πάντοτε θυμόμαστε είναι ο δάσκαλος. 

Στη τάξη του ο δάσκαλος πρέπει να έχει μόνιμα μέσα του το αληθές μέτρο μιας επαρκούς γνώσης της προσωπικότητας του μαθητή ξεχωριστά από κάθε άποψη. Ο δάσκαλος σήμερα, θα πρέπει να ξεπερνά τα ψυχρά όρια του επαγγελματισμού και να οραματίζεται μια παιδεία βασισμένη στον άνθρωπο και μια εκπαίδευση για ανθρώπους.

Εκπαιδευτικός με κριτική και δημιουργική σκέψη, ικανός να αντιμετωπίσει τα σύγχρονα αιτήματα και προβλήματα, ικανός να οργανώσει αυτοτελείς συνθήκες και διαδικασίες μάθησης και να μπορεί να κοινωνικοποιεί το νέο άνθρωπο, μέσα σε ένα δημοκρατικό πλαίσιο, είναι το μοντέλο εκπαιδευτικού της σύγχρονης εποχής μας. Ενός εκπαιδευτικού που παρέχει εκπαίδευση σύμφωνα με την παρακάτω αρχή:

«Εκπαίδευση, δεν είναι να γεμίζεις τον μαθητή με  γνώσεις από έξω προς τα μέσα. Είναι να βγάζεις από μέσα προς τα έξω τις ψηλότερες ευγενέστερες και καλύτερες ιδιότητες που βρίσκονται έμφυτες στο κάθε άτομο».